26 Ο Κύριος μπορεί να περιμένει ως την ημέρα του θανάτου, για να ανταποδώσει στον καθένα ανάλογα με τα έργα του.
27 Η δυστυχία μιας στιγμής φέρνει τη λησμονιά της καλοπέρασης και στα στερνά του ανθρώπου, τα έργα του όλα έρχονται στο φως.
28 Πριν απ’ το θάνατο κανέναν μην καλοτυχίζεις, γιατί απ’ το θάνατό του ο άνθρωπος γνωρίζεται.
29 Στο σπίτι σου μη βάζεις όποιον να ’ναι, γιατί ο άνθρωπος ο δολερός στήνει πολλές παγίδες.
30 Σαν πέρδικα που σε κλουβί τη βάζουνε για κράχτη, έτσι είναι ο άνθρωπος ο υπεροπτικός· και σαν κατάσκοπος παραφυλάει ποιος θα πέσει.
31 Τα καλά σαν κακά παρουσιάζοντας, στήνει παγίδες· και για τα πράγματα τα πιο εκλεκτά κάτι θα βρει να πει.
32 Από μια σπίθα της φωτιάς μεγάλη ανάβει ανθρακιά, κι ο αμαρτωλός για ένα πράγμα ενδιαφέρεται: Αίμα να χύσει.