11 Αν παρασταίνει τον ταπεινό και περπατάει με σκυμμένο το κεφάλι, πρόσεξε και φυλάξου απ’ αυτόν. Να ’σαι απέναντί του σαν να γυαλίζεις χάλκινο κάτοπτρο. Να ξέρεις πως η οξείδωση θα επανέλθει στην επιφάνειά του.
12 Μην τον βάλεις τον εχθρό σου κοντά σου να σταθεί, μήπως και σ’ εκτοπίσει, για να σταθεί στη θέση σου. Μην τον βάλεις να κάτσει στα δεξιά σου, μήπως θελήσει να σου πάρει το δικό σου κάθισμα. Τελικά τα λόγια μου θα καταλάβεις και θα συλλογιστείς με λύπη αυτά που σου έχω πει.
13 Ποιος θα λυπόταν ένα γητευτή φιδιών αν τονε δάγκωνε το φίδι, ή όλους εκείνους τους θηριοδαμαστές;
14 Το ίδιο δεν θα λυπηθούν εκείνον που συναναστρέφεται άνθρωπο αμαρτωλό κι ανακατεύεται στις αμαρτίες του.
15 Μαζί σου θα σταθεί προσωρινά, αλλά αν σκοντάψεις θα σ’ εγκαταλείψει.
16 Στα χείλη του ο εχθρός θα ’χει γλυκόλογα, και μέσα του θα σκέφτεται στο λάκκο να σε ρίξει· θα ’χει ο εχθρός στα μάτια δάκρυα, αν όμως βρει την ευκαιρία, θα ’ναι για αίμα αχόρταγος.
17 Αν ατυχήσεις, θα τον βρεις εκεί πριν από σένα· και τάχα βοηθώντας σε, τρικλοποδιά σού βάζει.