8 Δε φαίνεται στην ευτυχία ο φίλος, μα ο εχθρός στη δυστυχία φαίνεται.
9 Όταν είν’ ευτυχής ο άνθρωπος, λυπούνται οι εχθροί του· στη δυστυχία τον εγκαταλείπει ως και ο φίλος του.
10 Ποτέ μην εμπιστεύεσαι τον εχθρό σου. Γιατί, όπως οξειδώνεται ο χαλκός, έτσι αλλάζει όψη κι η κακία του.
11 Αν παρασταίνει τον ταπεινό και περπατάει με σκυμμένο το κεφάλι, πρόσεξε και φυλάξου απ’ αυτόν. Να ’σαι απέναντί του σαν να γυαλίζεις χάλκινο κάτοπτρο. Να ξέρεις πως η οξείδωση θα επανέλθει στην επιφάνειά του.
12 Μην τον βάλεις τον εχθρό σου κοντά σου να σταθεί, μήπως και σ’ εκτοπίσει, για να σταθεί στη θέση σου. Μην τον βάλεις να κάτσει στα δεξιά σου, μήπως θελήσει να σου πάρει το δικό σου κάθισμα. Τελικά τα λόγια μου θα καταλάβεις και θα συλλογιστείς με λύπη αυτά που σου έχω πει.
13 Ποιος θα λυπόταν ένα γητευτή φιδιών αν τονε δάγκωνε το φίδι, ή όλους εκείνους τους θηριοδαμαστές;
14 Το ίδιο δεν θα λυπηθούν εκείνον που συναναστρέφεται άνθρωπο αμαρτωλό κι ανακατεύεται στις αμαρτίες του.