19 Οι όναγροι στην έρημο, είναι το θήραμα των λιονταριών· το ίδιο κι οι φτωχοί, είναι η λεία των πλουσίων.
20 Είναι αποκρουστικό για τον περήφανο καθετί παρακατιανό· το ίδιο αποκρουστικός κι ο φτωχός είναι για τον πλούσιο.
21 Ο πλούσιος όταν κλονίζεται, βρίσκει υποστήριξη απ’ τους φίλους του· μα όταν πέσει ο ταπεινός, οι φίλοι του τον κάνουν πέρα.
22 Όταν γλιστρήσει ο πλούσιος, πολλοί είναι αυτοί που τον βοηθούν· ανοησίες λέει και τον συγχαίρουν. Όταν γλιστρήσει ο φτωχός, τον βρίζουν κι από πάνω· μιλάει με φρόνηση κι ούτε του δίνουν σημασία καμιά.
23 Μιλάει ο πλούσιος κι όλοι σιωπούν, και εκθειάζουν ως τον ουρανό τα λόγια του. Μιλάει ο φτωχός και λένε, «ποιος είν’ αυτός;» κι αν τύχει και σκοντάψει, τον σπρώχνουν για να πέσει κάτω.
24 Τα πλούτη είναι καλά, όταν δεν είν’ αμαρτωλά· κι η φτώχεια κρίνεται ως κακή στων ασεβών τα λόγια.
25 Του ανθρώπου τα αισθήματα το πρόσωπό του αλλάζουν, είτε προς το καλό είτε προς το κακό.