22 Η ελεημοσύνη ενός ανθρώπου είναι μπρος στο Θεό πολύτιμη σαν σφραγιδόλιθος· θα διαφυλάξει μιαν ευεργεσία ως κόρην οφθαλμού.
23 Στο τέλος ο Κύριος θα σηκωθεί να ξεπληρώσει στους ανθρώπους τα έργα τους, θα φέρει πάνω στο κεφάλι τους την ανταπόδοσή τους.
24 Όμως σ’ αυτούς που μετανοούν δίνει την ευκαιρία να επιστρέψουν και ενθαρρύνει εκείνους που δεν έχουν άλλη αντοχή.
25 Γύρνα ξανά στον Κύριο και τις αμαρτίες παράτησέ τις· μπροστά του προσευχήσου κι ελάττωσε τις παραβάσεις σου.
26 Έλα πάλι στον Ύψιστο κι άσε τις αδικίες, και μίσησε μ’ όλη τη δύναμή σου κάθε πράξη αισχρή.
27 Στον άδη ποιος τον Κύριο θα υμνήσει, τη θέση παίρνοντας των ζωντανών, αυτών που ζουν και τον ευχαριστούνε;
28 Απ’ τον νεκρό, απ’ αυτόν που δεν είναι πια στην ύπαρξη, κάθε δοξολογία χάνεται· μόνον αυτός που ζει κι είναι γερός, μπορεί να υμνεί τον Κύριο.