7 Όταν ο άνθρωπος τελειώσει, τότε μόλις αρχίζει· και όταν σταματάει, σε αμηχανία βρίσκεται.
8 Τι είναι ο άνθρωπος και σε τι χρειάζεται; Τι είν’ καλό γι’ αυτόν και τι κακό;
9 Οι μέρες του ανθρώπου θεωρούνται πολυάριθμες αν ζήσει εκατό χρόνια.
10 Μα σαν σταγόνα απ’ το νερό της θάλασσας και σαν σπυρί απ’ την άμμο, τόσο είναι λίγα αυτά τα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα.
11 Γι’ αυτό ο Κύριος είναι μακρόθυμος με τους ανθρώπους και πάνω τους σκορπίζει την ευσπλαχνία του.
12 Αυτός βλέπει και ξέρει πόσο είναι άθλιο το τέλος τους· γι’ αυτό και τη συγγνώμη του την πληθαίνει.
13 Η ευσπλαχνία του ανθρώπου φτάνει ως το γείτονά του, μα του Κυρίου η ευσπλαχνία φτάνει σ’ όλα τα πλάσματα· αυτός τους επιπλήττει και τους παιδαγωγεί, τους διδάσκει και τους επαναφέρει καθώς ποιμένας το κοπάδι του.