18 Πρέπει να σέβεσαι τον Κύριο αν θες καλόδεχτος να είσαι από εκείνον, αλλά η σοφία σε κάνει αξιαγάπητο στα μάτια του.
19 Όσοι τις εντολές γνωρίζουν του Κυρίου, έχουν τη μόρφωση που δίνει τη ζωή· κι αυτοί που κάνουν ό,τι είναι αρεστό σ’ εκείνον, τους καρπούς της αθανασίας γεύονται].
20 Η ουσία της σοφίας είναι να σέβεται κανείς τον Κύριο· και η σοφία αυτή προϋποθέτει την εφαρμογή του νόμου [και τη γνώση της παντοδυναμίας του.
21 Αν πει στον κύριό του ο δούλος «δε θα κάνω ό,τι σ’ αρέσει εσένα», έστω κι αν έπειτα το κάνει, θα ’χει εξοργίσει εκείνον που του δίνει ένα ψωμί].
22 Αλλά σοφία δεν είναι η γνώση της κακίας, και στων αμαρτωλών τα διαβούλια φρόνηση δεν επικρατεί.
23 Υπάρχει επιδεξιότητα που είναι μισητή, κι εκείνος που η σοφία τού λείπει είναι ανόητος.
24 Καλύτερος αυτός που έχει λιγότερο μυαλό μα σέβεται τον Κύριο, παρά ο περίσσεια έξυπνος, που δεν τηρεί το νόμο.