19 Όσοι τις εντολές γνωρίζουν του Κυρίου, έχουν τη μόρφωση που δίνει τη ζωή· κι αυτοί που κάνουν ό,τι είναι αρεστό σ’ εκείνον, τους καρπούς της αθανασίας γεύονται].
20 Η ουσία της σοφίας είναι να σέβεται κανείς τον Κύριο· και η σοφία αυτή προϋποθέτει την εφαρμογή του νόμου [και τη γνώση της παντοδυναμίας του.
21 Αν πει στον κύριό του ο δούλος «δε θα κάνω ό,τι σ’ αρέσει εσένα», έστω κι αν έπειτα το κάνει, θα ’χει εξοργίσει εκείνον που του δίνει ένα ψωμί].
22 Αλλά σοφία δεν είναι η γνώση της κακίας, και στων αμαρτωλών τα διαβούλια φρόνηση δεν επικρατεί.
23 Υπάρχει επιδεξιότητα που είναι μισητή, κι εκείνος που η σοφία τού λείπει είναι ανόητος.
24 Καλύτερος αυτός που έχει λιγότερο μυαλό μα σέβεται τον Κύριο, παρά ο περίσσεια έξυπνος, που δεν τηρεί το νόμο.
25 Υπάρχει επιδεξιότητα μελετημένη, αλλά που είναι άδικη· και υπάρχουν άνθρωποι που διαστρεβλώνουνε τα πράγματα για να βγουν κερδισμένοι.