16 Λέει ο ανόητος: «Δεν έχω ούτ’ ένα φίλο και κανείς δε με ευγνωμονεί για τα καλά που κάνω·
17 αυτοί που τρώνε το ψωμί μου με κακολογούν». Πόσες φορές και πόσοι τον περιγελούν!
18 Καλύτερο το παραπάτημα στο δρόμο σου, παρά στα λόγια· μ’ αυτόν τον τρόπο άξαφνα ξεπέφτουν οι κακοί.
19 Ο άξεστος άνθρωπος είναι σαν ιστορία που λέγεται παράκαιρα, που έρχεται και ξανάρχεται στο στόμα των αγροίκων.
20 Μια παροιμία από το στόμα του ανόητου θ’ αποδοκιμαστεί, γιατί δε θα την πει την ώρα που ταιριάζει.
21 Κάποιος μπορεί, εξαιτίας της φτώχειας του, να ’χει εμπόδια ν’ αμαρτήσει, κι έτσι να μην τον βασανίζουν τύψεις την ώρα που θα πάει ν’ αναπαυτεί.
22 Κάποιος μπορεί να χάσει τη ζωή του από ντροπή, και να τη χάσει γιατί δίνει σημασία σ’ έναν ανόητο.