1 Παιδί μου, αμάρτησες; Μην αμαρτήσεις πάλι, και για τις περασμένες σου αμαρτίες προσευχήσου.
2 Απόφευγε την αμαρτία όπως φεύγεις μπροστά από το φίδι, γιατί θα σε δαγκώσει άμα την πλησιάσεις· τα δόντια της είναι σαν δόντια λιονταριού, που τη ζωή αφαιρούνε των ανθρώπων.
3 Κάθε ανομία είναι σαν σπάθα δίκοπη· μένει αθεράπευτη η πληγή που ανοίγει.
4 Ο τρόμος κι η βία τα πλούτη τα ρημάζουνε· έτσι θ’ αφανιστεί το σπίτι του υπερόπτη.
5 Η δέηση του φτωχού πάει απ’ το στόμα του ως του Θεού τ’ αυτί, κι εκείνου η απόκριση αμέσως φτάνει.
6 Όποιος τον έλεγχο μισεί, ακολουθεί του αμαρτωλού τ’ αχνάρια· μα όποιος τον Κύριο σέβεται, θα νιώθει τη μετάνοια στην καρδιά.
7 Αυτός που ξέρει ωραία να μιλάει, είναι γνωστός παντού· μα ο μυαλωμένος άνθρωπος βρίσκει τα λάθη του.