14 Ο νους του ανόητου ανθρώπου είναι λαγήνι ραγισμένο· δεν μπορεί να συγκρατήσει γνώση καμιά.
15 Αν ένας άνθρωπος με μάθηση ακούσει μια σοφή κουβέντα, θα την παινέψει και θα προσθέσει πάνω σ’ αυτήν· την ακούει κι ο άσωτος μα δεν του αρέσει και την πετάει πίσω του.
16 Του ανόητου τα λόγια είναι βαριά καθώς φορτίο σε οδοιπορία, ενώ τα λόγια ενός ανθρώπου συνετού είναι γεμάτα χάρη.
17 Σε μια συνάθροιση όλοι ζητούν ν’ ακούσουν εκείνον που έχει φρόνηση, κι αυτά που λέει θα τα σκέφτεται καθένας μέσα στην καρδιά του.
18 Σαν γκρεμισμένο σπίτι η σοφία του ανόητου και λόγια ασυνάρτητα του άφρονα η γνώση.
19 Δεσμά στα πόδια του είναι η παιδαγωγία για τον ανόητο και χειροπέδες στο δεξί του χέρι.
20 Ο ανόητος στο γέλιο του υψώνει τη φωνή του, μα ο γνωστικός μόλις που σκάει ένα χαμόγελο, κι εκείνο διακριτικό.