17 Σε μια συνάθροιση όλοι ζητούν ν’ ακούσουν εκείνον που έχει φρόνηση, κι αυτά που λέει θα τα σκέφτεται καθένας μέσα στην καρδιά του.
18 Σαν γκρεμισμένο σπίτι η σοφία του ανόητου και λόγια ασυνάρτητα του άφρονα η γνώση.
19 Δεσμά στα πόδια του είναι η παιδαγωγία για τον ανόητο και χειροπέδες στο δεξί του χέρι.
20 Ο ανόητος στο γέλιο του υψώνει τη φωνή του, μα ο γνωστικός μόλις που σκάει ένα χαμόγελο, κι εκείνο διακριτικό.
21 Για κείνον που έχει φρόνηση, η παιδαγωγία είναι ένα κόσμημα χρυσό και σαν βραχιόλι στο δεξί του χέρι.
22 Ο ανόητος μπαίνει βιαστικά μέσα στο ξένο σπίτι, μα ο έμπειρος ο άνθρωπος παρουσιάζεται σεμνά.
23 Ο ανάγωγος σκύβει απ’ την πόρτα και βλέπει μες στο σπίτι εξεταστικά· ο άνθρωπος που ’χει αγωγή, απ’ έξω περιμένει.