13 Μην πολυκουβεντιάζεις με ανόητο άνθρωπο και μην πηγαίνεις να συναναστραφείς έναν που φέρεται σαν χοίρος· φυλάξου απ’ αυτόν για να μην έχεις φασαρίες και να μη λερωθείς, όταν θα τον τινάξουν μακριά. Απομακρύνσου και θα βρεις την ησυχία σου· οι παραλογισμοί του δεν θα σε κουράσουν.
14 Υπάρχει τίποτα βαρύτερο από ένα πράγμα μολυβένιο; Και ποιο είναι τ’ όνομά του, αν όχι «ανόητος»;
15 Πιο ευκολοβάσταχτα είναι η άμμος, το αλάτι ή ένας όγκος σίδερο, παρά ο άνθρωπος που φρόνηση δεν έχει.
16 Γεροδεμένη ξυλωσιά σε οικοδομή, από σεισμό δεν πέφτει· έτσι κι όταν στηρίζεται η καρδιά πάνω σε απόφαση ύστερ’ από σκέψη: στη δύσκολη ώρα δεν θα κλονιστεί.
17 Η καρδιά που βασίζεται σε σκέψη συνετή, μοιάζει στολίδι γύψινο πάνω σε λείο τοίχο.
18 Χαλίκια πάνω σ’ έναν τοίχο δεν θ’ αντέξουν στον άνεμο· έτσι και μια δειλή καρδιά, σε λογισμούς ανόητους που στηρίζεται, στον όποιο φόβο δεν θ’ αντέξει.
19 Όποιος χτυπά ένα μάτι, κάνει να χυθούν δάκρυα· κι όποιος χτυπάει μια καρδιά, κάνει ν’ αναφανούν τα αισθήματά της.