6 Άκαιρα λόγια είναι σαν τη μουσική που παίζεται σε ώρα πένθους, ενώ είναι σοφία η μαστίγωση κι η τιμωρία κάθε στιγμή.
7 [Όσα παιδιά κερδίζουν τη ζωή τους ζώντας τίμια, καλύπτουνε την ταπεινή καταγωγή, που είχαν οι γονείς τους.
8 Ενώ αυτά που αδιάντροπα και διεφθαρμένα ζουν, την οικογένεια την πιο αξιόπρεπη ντροπιάζουν].
9 Όποιος κάθεται και διδάσκει τον ανόητο, είναι σαν να κολλάει συντρίμμια, σαν να ξυπνάει κάποιον που κοιμάται ύπνο βαθύ.
10 Όποιος μιλάει σε ανόητο, είναι σαν να μιλάει σε κάποιον που νυστάζει, και που στο τέλος της κουβέντας λέει, «τι λέγαμε;»
11 Κλάψε τον πεθαμένο, γιατί εστερήθη της ζωής το φως· και κλάψε τον ανόητο, γιατί το νου στερήθηκε. Κλάψε λιγότερο πικρά τον πεθαμένο, γιατί αναπαύθηκε· ενώ του ανόητου η ζωή είναι κι από το θάνατο χειρότερη.
12 Το πένθος για τον πεθαμένο κρατά μέρες εφτά, ενώ για τον ανόητο και για τον ασεβή, όλες τις μέρες της ζωής τους.