2 Ποιος θα δαμάσει τους συλλογισμούς μου και θα επιβάλει στην καρδιά μου της σοφίας την άσκηση, ώστε να μη βρίσκω επιείκεια για της αγνοίας μου τα σφάλματα κι οι αμαρτίες μου να μην ξεφεύγουν;
3 Μήπως και της αγνοίας μου τα σφάλματα πληθύνουν και σωρευτούν οι αμαρτίες μου κι έτσι ξεπέσω μπρος στους αντιπάλους μου κι ο εχθρός μου εξαιτίας μου χαρεί.
4 Κύριε, εσύ που είσαι Πατέρας και της ζωής μου ο Θεός, στα μάτια αναισχυντία μη μου δώσεις,
5 και την κακή επιθυμία μακριά από μένα διώξε την.
6 Η λαιμαργία κι η λαγνεία ας μη με κυριέψουνε, και μη με παραδώσεις σ’ επιθυμία αδιάντροπη.
7 Παιδιά μου, ακούστε πώς το στόμα σας να πειθαρχείτε: Αυτός που το προσέχει δε θα παγιδευτεί.
8 Ο αμαρτωλός στα ίδια του τα λόγια θα παγιδευτεί και θα σκοντάψουνε σ’ αυτά ο υβριστής κι ο υπερόπτης.