14 Η σιωπηλή γυναίκα είναι δώρο Κυρίου, είναι ανεκτίμητη η ευγενική ψυχή.
15 Χάρη πάνω στη χάρη είν’ η γυναίκα η ντροπαλή, κι όλα μαζί τα ζύγια δεν είν’ άξια να ισοβαρίσουν μία αγνή ψυχή.
16 Καθώς ο ήλιος που ανατέλλει στου Κυρίου τα όρη, έτσι είν’ η ομορφιά καλής γυναίκας μες στο καλοβαλμένο της το σπιτικό.
17 Σαν το λυχνάρι που αστράφτει πάνω στο λυχνοστάτη τον ιερό, έτσι της όψης η ομορφάδα πάνω σε ανάστημα στητό.
18 Στύλοι μαλαματένιοι σε βάση ασημιά, έτσι οι ωραίες κνήμες σε πέλματα γερά.
19 [Παιδί μου, φύλαξε τα νιάτα σου γερά, σ’ ανθρώπους ξένους μη σκορπάς τη δύναμή σου.
20 Γύρεψε πρώτα στην πεδιάδα ολόκληρη ένα εύφορο χωράφι, σπείρε το σπόρο το δικό σου και έχε εμπιστοσύνη στην άξια σου γενιά.