7 Είν’ η κακιά γυναίκα σαν ζυγός βοδιών κακοβαλμένος απάνω στον αυχένα τους και που σαλεύει· αυτός που θέλει να την κατευθύνει, μοιάζει ν’ αδράχνει με το χέρι του σκορπιό.
8 Γυναίκα που μεθάει φέρνει μεγάλη οργή και δεν μπορεί να κρύψει την αδιαντροπιά της.
9 Γυναίκα που είναι πόρνη, φαίνεται απ’ την αλαζονεία των ματιών της, κι από τα βλέφαρά της διακρίνεται.
10 Πρόσεχε με αυστηρότητα μια κόρη αναιδή, μήπως και βρει την ευκαιρία κι επωφεληθεί.
11 Φυλάξου από τ’ αδιάντροπά της βλέμματα, και να μην ξαφνιαστείς αν σε προδώσει.
12 Σαν διψασμένος πεζοπόρος το στόμα της ανοίγει και πίνει απ’ όλα τα νερά που συναντά· κάθεται πάνω σε κάθε πάσσαλο και μπρος σε κάθε βέλος τη φαρέτρα της ανοίγει.
13 Η χάρη της γυναίκας είν’ η απόλαυση του άντρα της κι οι γνωστικοί της τρόποι του δίνουνε ζωή.