19 Τι ωφελεί η προσφορά τροφής μπρος σ’ ένα είδωλο; Ούτε να φάει μπορεί ούτε να οσφρανθεί· το ίδιο είναι κι αυτός, που ο Κύριος τον τιμωρεί με αρρώστια.
20 Βλέπουν τα μάτια του κι αναστενάζει, σαν τον ευνούχο που εναγκαλίζεται παρθένα και βογγά.
21 Στη λύπη μην αφήνεσαι και μην εγκαταλείπεσαι σε σκέψεις μελαγχολικές.
22 Η χαρά της καρδιάς κι η ευχαρίστηση μακραίνουν τη ζωή, κι άξια την κάνουν να τη ζει ο άνθρωπος.
23 Αγάπα τη ζωή σου, δίνε στην καρδιά σου παρηγοριά και διώχνε μακριά τη λύπη από πάνω σου· γιατί πολλούς αφάνισε η λύπη κι είναι εντελώς ανώφελη.
24 Η ζήλεια κι ο θυμός μικραίνουν τη ζωή, κι οι έγνοιες πρόωρα τον άνθρωπο γερνάνε.
25 Ένας χαρούμενος άνθρωπος διαλέγει με φροντίδα την τροφή του και την απολαμβάνει.