12 Κάθε δωροδοκία κι αδικία θα χαθεί, αλλά η πιστότητα παντοτινά θα μένει.
13 Τ’ αγαθά των αδίκων θα στερέψουν καθώς ο χείμαρρος· όπως του κεραυνού η βροντή στην καταιγίδα, έτσι θα χαθούν.
14 Τα χέρια του ανοίγει ο άδικος για ν’ αποκτήσει· μα επειδή το νόμο παραβαίνει, όλα μέσ’ απ’ τα δάχτυλά του ξεγλιστρούν.
15 Οι απόγονοι των ασεβών μοιάζουν με τα φυτά που θέλουν ρίζες ν’ απλώσουνε σε βράχο αιχμηρό, αλλά κλαδιά πολλά δεν έχουν.
16 Είναι σαν το καλάμι που φυτρώνει πλάι στα νερά και στις όχθες των ποταμών, μα πριν απ’ όλα τ’ άλλα εκείνο ξεριζώνεται.
17 Η καλοσύνη είναι σαν ένας κήπος μ’ ευλογίες, κι η ελεημοσύνη μένει παντοτινά.
18 Είναι γλυκιά η ζωή, όταν κανείς μπορεί να ζει με άνεση απ’ τα υπάρχοντά του ή απ’ την εργασία του· μα κι απ’ τα δυο καλύτερο είναι όταν κάποιος βρίσκει ένα θησαυρό.