14 Έτσι ανοίγονται τ’ αμπάρια τ’ ουρανούκαι φεύγουν και πετούν σαν τα πουλιά τα σύννεφα.
15 Με τη μεγαλοσύνη του ο Ύψιστοςτα σύννεφα πετρώνεικι ύστερα τρίβονται σε χαλαζόλιθους.
16-17 Του κεραυνού του η βροντή κάνει τη γη να κοιλοπονάει.Στην όψη του ταρακουνιούνται τα βουνά.Με τη δική του θέληση φυσάει ο νότιος άνεμος,όπως κι η καταιγίδα απ’ το βορρά κι ο ανεμοστρόβιλος.
18 Σαν τα πουλιά που χαμηλοπετούν, το χιόνι πασπαλίζει,και πέφτουν οι νυφάδες σαν τις ακρίδεςπου ορμούν και κάθονται·το μάτι στέκει και θαυμάζει την ομορφιά που ’χει η ασπράδα του,και με το αργό του πέσιμο έκπληκτο μένει το μυαλό.
19 Ρίχνει ο Θεός την πάχνη καθώς το αλάτι πάνω στη γη·κι όταν παγώσει γίνεται σαν άκριες απ’ αγκάθια.
20 Φυσάει άνεμος ψυχρός απ’ το βορράκαι πάνω στο νερό ο πάγος κρουσταλλιάζει·πάνω σε κάθε ακίνητο νερό απλώνεται,και τον φοράει σαν θώρακά του το νερό.
21 Θα διαβρώσει τα βουνά, την έρημο θα κάψει,και θα ξεράνει το χορτάρι σαν φωτιά.