15 Με τη μεγαλοσύνη του ο Ύψιστοςτα σύννεφα πετρώνεικι ύστερα τρίβονται σε χαλαζόλιθους.
16-17 Του κεραυνού του η βροντή κάνει τη γη να κοιλοπονάει.Στην όψη του ταρακουνιούνται τα βουνά.Με τη δική του θέληση φυσάει ο νότιος άνεμος,όπως κι η καταιγίδα απ’ το βορρά κι ο ανεμοστρόβιλος.
18 Σαν τα πουλιά που χαμηλοπετούν, το χιόνι πασπαλίζει,και πέφτουν οι νυφάδες σαν τις ακρίδεςπου ορμούν και κάθονται·το μάτι στέκει και θαυμάζει την ομορφιά που ’χει η ασπράδα του,και με το αργό του πέσιμο έκπληκτο μένει το μυαλό.
19 Ρίχνει ο Θεός την πάχνη καθώς το αλάτι πάνω στη γη·κι όταν παγώσει γίνεται σαν άκριες απ’ αγκάθια.
20 Φυσάει άνεμος ψυχρός απ’ το βορράκαι πάνω στο νερό ο πάγος κρουσταλλιάζει·πάνω σε κάθε ακίνητο νερό απλώνεται,και τον φοράει σαν θώρακά του το νερό.
21 Θα διαβρώσει τα βουνά, την έρημο θα κάψει,και θα ξεράνει το χορτάρι σαν φωτιά.
22 Γρήγορα όλα τα γιατρεύει η ομίχλη,κι ύστερα από τον καύσωνα φέρνει ανακούφιση η δροσιά.