14 ενόσω εκείνος τη λατρεία συμπλήρωνε πάνω στους βωμούς, τακτοποιώντας την προσφορά για τον Ύψιστο, τον Παντοδύναμο.
15 Άπλωνε αυτός το χέρι του στο τάσι της σπονδής κι έσταζε σαν το κρασί του σταφυλιού το αίμα και το έχυνε στη βάση του θυσιαστηρίου, σαν μυρουδιά ευωδιαστή στον Ύψιστο, το βασιλιά των όλων.
16 Τότε φωνάζαν οι απόγονοι του Ααρών, σαλπίζαν με τις σφυρηλατημένες σάλπιγγες και κάνανε ν’ ακούγεται ένας ήχος δυνατός, για να τους θυμηθεί ο Ύψιστος.
17 Αμέσως τότε όλος ο λαός μαζί έπεφτε με το πρόσωπο στη γη, να προσκυνήσουν τον Κύριό τους τον παντοδύναμο, το Θεό τον ύψιστο.
18 Κι οι ψάλτες ύμνους ψέλναν δυνατά, και σ’ όλο το ναό ακουγόταν η γλυκιά μελωδία.
19 Ο λαός ικέτευε τον Κύριο τον ύψιστο, υψώνοντας προσευχές σ’ εκείνον που είναι σπλαχνικός, ωσότου ολοκληρωνόταν η ακολουθία της λατρείας του και τέλειωνε η τελετουργία.
20 Τότε ο Σίμων κατέβαινε και σήκωνε τα χέρια του προς όλη τη συνάθροιση των Ισραηλιτών, για να δώσει με τα χείλη του την ευλογία του Κυρίου και να ’χει την τιμή το όνομά του να προφέρει.