6 Ecic egun bat içanen da, ceintan çainec Efraimgo mendian oihu eguinen baitute: Xuti çaitezte eta Sionera igan gaitecen gure Jainco Jaunaren gana.
7 Ecen hau dio Jaunac: Bozcarioz jauz çaitezte, Jacoben umeac; irrincinac eguizquitzue jendaien aitzinean; eguiçue harramanz, canta çaçue eta erraçue: Salba çaçu, Jauna, çure populua, Israelgo ondarrac.
8 Huna non erakarriren ditudan ipharreco lurretic, eta bilduren ditut lurraren buruetaric; hequien artean içanen dire itsua eta maingua, içorra eta erditzen dena elkarrequin, hunat bihurcen direnen bilku handia.
9 Nigarrez ethorrico dire, eta ene urricalmenduan erakarrico ditut guibelerat; ur-errecac gaindi bide çucenaz erakarrico ditut, eta ez dire hartan behaztopatuco, ceren Israelen aita bilhacatu bainaiz, eta Efraim baita ene ume lehena.
10 Jendaiac, adi çaçue Jaunaren hitza, eta berria eremoçuete urrungo irlei, eta erroçuete: Israel barraiatu duenac bildu du, eta çainduco du, arçainac bere arthaldea beçala.
11 Alabainan Jaunac berrerosi du Jacob, eta atheratu du hazcarragoaren escutic.
12 Eta ethorrico dire, eta laudorioac cantatuco dituzte Siongo mendian; eta alde orotaric bilduco dire Jaunaren ontasunetara, ogui, arno, olio, arthaldeen eta abereen umeen erdira; eta hequien arima içanen da baratze urztatu bat iduri, eta ez dute guehiago ikusiren gosea.