11 Fiú má umhlaíonn sé é féin agus dul ag lútáil thart,fair amach duit féin, agus seachain thú féin air;deileáil leis dála an té a chuir snas ar scáthán,agus beidh a fhios agat nach mairfidh an smál air go brách.
12 Ná cuir ina sheasamh taobh leat é,le heagla go leagfadh sé ar lár thú agus d'áit a thógáil;ná cuir ina shuí ar do dheis é,le heagla go rachadh sé sa tóir ar do shuíochán féin,agus tuigfidh tú faoi dheireadh brí mo bhriathra,agus braithfidh tú an chealg i mo chuid cainte.
13 Cé ag a mbeadh trua don mhealltóir nathrach a bhfaigheadh an nathair greim air?nó don mhuintir a théann sa seans le hainmhithe allta?
14 Sé an scéal céanna é ag an té a thaithíonn an peacach,agus a bhíonn páirteach ina pheacaí.
15 Fanfaidh sé leat go fóill,ach má bhaintear tuisle asat, ní sheasóidh sé leat.
16 Beidh mil ar a bheola ag an namhaid,ach ina chroí beidh sé á bheartú thú a chaitheamh sa díog;beidh deora ina shúile ag an namhaid,ach má fhaigheann sé faill, ní shásóidh fuil féin é.
17 Má thagann mí-ádh ort, gheobhaidh tú ansiúd romhat é;beidh sé ag cabhrú leat mar dhea,ach cor coise a thabharfaidh sé duit.