13 Ná tabhair taithí na graostachta agus na gáirsiúlachta do do theanga,mar gabhann caint pheacúil leis an sórt sin.
14 Cuimhnigh ar d'athair agus ar do mháthairnuair a shuíonn tú i measc na bhflatha,le heagla go ndéanfá dearmad os a gcomhair,agus go mbeadh meas amadáin ort de bharr do bhéas;b'fhearr leat ansin nach saolófaí chuige thú,agus chuirfeá mallacht ar lá do bhreithe.
15 An té a bhfuil taithí aige ar asacháin,ní rachaidh múineadh air lena shaol.
16 Cuireann dhá shórt fir le líon na bpeacaí,agus titeann fraoch na feirge ar an tríú sort;
17 An croí a bhíonn á dhó mar thine loiscneachní mhúchfar é nó go gcaitear ar fad é;an té a dhéanann collaíocht lena ghaol folaní rachaidh aon stad air nó go ndófar gach pioc de;is milis leis an adhaltranach gach bia,agus ní rachaidh aon stad air go bás.
18 An té a pheacaíonn in aghaidh leaba a phósta,agus a deir leis féin: “Cé tá ag faire orm?tá an dorchadas i mo thimpeall agus tá na fallaí do mo cheilt;ní fheiceann aon duine mé; cén fáth go mbeadh imní orm?ní thabharfaidh an Té is Airde aon aird ar mo pheacaí.”
19 Súile daoine is eagal leis,ní thuigeann sé go bhfuil súile an Tiarnaníos gile faoina deich ná an ghrian;go mbíonn siad ag faire ar bhealaí uile an duineagus gur léir dóibh fiú na póirsí folaigh.