1 Daviden poema. Haitzuloan zegoeneko otoitza.
2 Oihuka degiot Jaunari deiadar,oihuka degiot Jaunari erregu.
3 Haren aurrean husten dut neure kexa,haren aurrean agertzen neure egoera larria,
4 arnasa galtzen ari bainaiz.Zuk ezagutzen duzu nire ibilbidea, Jauna;badakizu, nabilen bidean tranpa jarri didatela.
5 Begira inguruan eta ikus: ez nau inork aintzat hartzen,ez dut ihesbiderik, ez da inor nitaz ardura.
6 Zuri degizut deiadar, Jauna,zuri diotsut: «Zu nire babesleku,nire ondasun bizien lurraldean!»
7 Zaude adi nire deiadarrari, lur jota bainago erabat!Libra nazazu pertsegitzaileengandik,ni baino indartsuagoak baitira.
8 Atera nazazu presondegitik, eta eskerrak emango dizkizut.Bil dakizkidala fededunak inguruan, on egingo didazunean.