1 Во Антиохиската црква имаше пророци и учители: Варнава, и Симеон наречен Нигер, па Луциј Киринеец, Манаин, кој беше воспитан заедно со четворовласникот Ирод, и Савле.
2 И кога Му служеа на Господа и постеа, Светиот Дух рече: „Одвојте ми ги Варнава и Савла за делото за кое ги повикав!”
3 Тогаш, откако постеа и се помолија, ги положија рацете на нив и ги пуштија.
4 И така тие - испратени од Светиот Дух - слегоа во Селевкија и оттаму отпловија за Кипар.
5 И кога дојдоа во Саламина, го проповедаа Божјото слово во јудејските синагоги, а го имаа и Јована за помошник.
6 И кога го поминаа целиот остров до Пафос, најдоа некој маѓепсник, лажен пророк, Јудеец, по име Варисус,
7 кој беше со проконзулот Сергиј Павле, умен човек. Овој ги повика Варнава и Савле и посака да го чуе Божјото Слово.
8 Но им се спротивстави Елим маѓепсникот, - зашто така се преведува неговото име - настојувајќи да го одврати проконзулот од верата.
9 Тогаш Савле - кој се вика и Павле - исполнет со Светиот Дух, го насочи погледот кон него и рече:
10 ”О, ти полн со секакво лукавство и злоба, ѓаволски сине, непријателу на секоја праведност, нема ли да престанеш да ги искривуваш правите Господови патишта?!
11 И, еве, сега Господовата рака паѓа на тебе: ќе бидеш слеп и за некое време не ќе го гледаш сонцето!” И во истиот миг паднаа на него мрак и темнина; и тој одеше наоколу и бараше луѓе, кои ќе го водат.
12 Тогаш проконзулот, откако виде што стана, поверува, восхитувајќи и се на Господовата наука.
13 А Павле и неговите придружници отпловија од Пафос и дојдоа во Памфилиска Пергија. Тука Јован се оддели од нив и се врати во Ерусалим.
14 А тие заминаа од Пергија и дојдоа во Писидиска Антиохија; и влегоа во синагогата во саботен ден, и седнаа.
15 А по читањето на Законот и Пророците, старешините на синагогата испратија до нив да им кажат: „Браќа, ако имате некакво утешно слово за народот, зборувајте!”
16 Тогаш Павле стана, мавна со раката и рече: „Мажи Израелци и вие други, кои се боите од Бога, чујте!
17 Бог на овој Израелски народ ги избра нашите татковци и го издигна народот во туѓина, во Египетската Земја, и со воздигната рака ги изведе од таа земја,
18 и околу четириесет години ги трпеше во пустината;
19 и уништи седум народи во Хананската Земја, и им ја даде во наследство нивната земја;
20 за околу четири стотини и педесет години. Потоа им ги даде судиите до пророкот Самоил.
21 Оттогаш побараа цар, и Бог им го даде Саула синот Кисов, човек од Венијаминовото племе, за четириесет години.
22 Кога го отфрли овој, им го подигна за цар Давида, за кого посведочи и рече: ‘Го најдов Давида, синот Есеев, човек по Моето срце, кој ќе ја исполни целата Моја волја.’
23 Од неговото потомство Бог - според ветувањето - му го подигна на Израел: Спасителот Исуса,
24 откако Јован, пред Неговото доаѓање, му проповедаше на целиот Израелски народ покајно крштавање.
25 А кога Јован ја исполни својата должност, велеше: „Јас не сум Оној, што вие мислите; туку, ете, по мене иде Еден, Кому не сум достоен да Му ги одврзам обувките на нозете.
26 Браќа, синови на Авраамовиот род, и вие, кои се боите од Бога, меѓу нив, нам ни е испратено словото за ова спасение.
27 Зашто жителите на Ерусалим и нивните началници не Го познаа, туку Го осудија и така ги исполнија пророчките зборови, што се читаат секоја сабота.
28 Иако не најдоа никаква вина, која заслужува смрт, бараа од Пилата да Го погуби.
29 И кога исполнија сè што е напишано за Него, Го симнаа од дрвото и Го положија во гроб.
30 Но Бог Го воскресна од мртвите.
31 И повеќе денови им се јавуваше на оние, кои со Него од Галилеја отидоа горе во Ерусалим, а кои се сега Негови сведоци пред народот.”
32 ”И ние ви го проповедаме Евангелието за ветувањето дадено на татковците, дека Бог го исполни на нас, нивните деца, кога Го воскресна Исуса,
33 како што е напишано во вториот псалм: ‘Ти си Мој Син, Јас Те родив денес.’
34 А дека Го воскресна од мртвите и дека веќе не се враќа во гниењето рече вака: ‘Вам ќе ви ги исполнам светите и верните зборови Давидови.’
35 Затоа и во друг псалм вели: ‘Нема да дозволиш Твојот Светец да види гниење.’
36 А Давид му послужи на своето поколение и според Божјата волја заспа и им се придружи на своите татковци и виде гниење.
37 А Оној, Кого Бог Го воскресна, не виде гниење.
38 И така, мажи браќа, знајте дека преку Овој ви се навестува простување на гревовите;
39 и од сè од што не можевте да се оправдате преку Мојсеевиот Закон, преку Него се оправдува секој, кој верува.
40 И така, гледајте да не дојде на вас, што е речено во пророците:
41 ’Видете, вие кои презирате, чудете се и исчезнете! Зашто Јас правам дело - во вашите денови - дело во кое нема да поверувате, ако некој би ви раскажувал.’
42 А кога излегуваа, ги молеа да им ги проповедаат овие зборови и во идната сабота.
43 Кога собирот се разотиде, многу Јудејци и прозелити, кои Го почитуваа Бога, појдоа по Павла и Варнава. Тие им зборуваа и ги наговоруваа да останат во Божјата благодат.
44 А во идната сабота се собра скоро целиот град да го чуе Божјото слово.
45 А кога Јудејците видоа множество, се исполнија со завист и со хулење говореа против Павловите зборови.
46 Тогаш Павле и Варнава им рекоа одлучно: „Требаше најнапред вам да ви се проповеда Божјото Слово; но бидејќи вие го отфрлате од себе и не се сметате достојни за вечниот живот, еве, ние им се обраќаме на народите,
47 зашто Господ ни заповеда така: ‘Те поставив за светлина на народите, да им бидеш спасение до крајот на земјата.’
48 Кога народите го чуја тоа, се радуваа и го славеа Господовото слово и поверуваа мнозина, кои беа определени за вечниот живот.
49 И Господовото слово се распространуваше по целата земја.
50 А Јудејците ги поттикнаа угледните и побожните жени и градските првенци, и подигнаа гонење против Павла и Варнава, и ги изгонија од своите предели.
51 Овие го истресоа правот од своите нозе против нив и дојдоа во Иконија.
52 А учениците се исполнија со радост и со Светиот Дух.