22 И заедно, се крена народот против нив, а заповедниците им ги скинаа облеките и наредија да ги бијат со стапови.
23 И откако им удрија многу стапови, ги фрлија во темница и му заповедаа на темничарот да ги чува добро.
24 Откако прими таква заповед, тој ги фрли во внатрешниот дел на темницата, и нозете им ги стави во клада.
25 Околу полноќ, Павле и Сила се молеа и со песна Го славеа Бога, а затворениците ги слушаа.
26 Но одеднаш стана силен потрес, така што се стресоа основите на темницата: во истиот миг се отворија сите врати, и на сите им паднаа оковите.
27 А чуварот на темницата се разбуди и кога ги виде отворените врати на темницата, го извади мечот и сакаше да се убие, мислејќи дека затворениците избегале.
28 Но Павле викна со силен глас, велејќи: „Не прави си себеси никакво зло, зашто сите сме тука!”