27 Но не постои само опасност да изгуби углед ова наше занимање, туку и храмот на големата божица Артемида нема да биде сметан за ништо, и да му се наштети на величието на онаа, која ја почитува сета Азија и целиот свет.”
28 Кога го чуја тоа, полни со гнев, викаа, велејќи: „Голема е ефеската Артемида!”
29 И целиот град се побуни и еднодушно навлегоа во театарот и ги одвлекоа Македонците Гај и Аристарх, Павлови сопатници.
30 А кога Павле сакаше да влезе, меѓу народот, учениците не го пуштија.
31 А некои од азиските началници, кои му беа пријатели; испратија при него и го помолија да не се појавува во гледалиштето.
32 Едни викаа едно, а други - друго, зашто собранието беше збунето и повеќето не знаеја зошто се беа собрале.
33 Тогаш го поттикнаа од народот Александра, кого Јудејците го туркаа напред. Александар пак мавна со раката и сакаше да даде објаснение пред народот;