32 Едни викаа едно, а други - друго, зашто собранието беше збунето и повеќето не знаеја зошто се беа собрале.
33 Тогаш го поттикнаа од народот Александра, кого Јудејците го туркаа напред. Александар пак мавна со раката и сакаше да даде објаснение пред народот;
34 но кога дознаа дека е Јудеец, сите викаа едногласно и викаа околу два часа: „Голема е ефеската Артемида!”
35 Најпосле градскиот писар го смири народот и рече: „Ефесци! Кој е оној човек, кој не знае дека градот Ефес е чувар на храмот на големата Артемида и на нејзиниот кип, што падна од небото?
36 Бидејќи тоа е неоспорно, вие треба да бидете мирни и да не преземате ништо непромислено!
37 Ги доведовте овие луѓе, кои ниту го ограбија храмот, ниту хулат на нашата божица.
38 Затоа, ако Димитриј и уметниците - кои се со него - имаат тужба против некого, судиштата заседаваат, и проконзулите се тука, нека се тужат едни со други.