32 Тогаш војниците ги пресекоа јажињата на чунот и го оставија да падне.
33 А пред разденување, Павле ги молеше сите да јадат и рече: „Денес е четиринаесеттиот ден, како чекате и поминувате без јадење, не вкусувајќи ништо.
34 Затоа ве молам да јадете, зашто тоа е за вашето избавување. На ниеден од вас нема да му пропадне ни влакно од главата.”
35 И кога го рече тоа зеде леб и Му благодари на Бога пред сите, го раскрши и почна да јаде.
36 И сите се ободрија, па и самите јадеа.
37 А во бродот нè имаше вкупно двеста седумдесет и шест души.
38 Кога се наситија, го олеснија бродот, исфрлајќи ја пченицата во морето.