9 Но кога помина многу време, а пловењето веќе беше опасно, зашто и постот веќе беше минал, Павле ги советуваше,
10 велејќи им: „Мажи, гледам дека пловењето ќе биде со мака и со голема загуба не само за товарот и бродот, туку и за нашите души.”
11 Но стотникот повеќе им веруваше на кормиларот и на сопственикот на бродот отколку на Павловите зборови.
12 Бидејќи пристаништето не беше згодно за зимување, повеќето одлучија да се отплови оттаму, - за да стигнат, ако некако би било возможно, до критското пристаниште Финик, што гледа кон југозапад и северозапад, и да презимуваат таму.
13 А кога дувна јужниот ветер, помислија дека можат да ја остварат својата намера, ја дигнаа котвата и запловија сосем покрај Крит.
14 Но скоро после тоа задува од Крит бурен ветер, наречен североисточник;
15 и кога го зафати коработ, кој не можеше да му се противставува на ветерот; му се предадовме и така нè носеше;