1 А кога наближија до Ерусалим и дојдоа до Витфагија, кај Маслиновата Гора, Исус испрати двајца ученици
2 и им рече: „Отидете во селоно, што е наспроти вас и веднаш ќе најдете врзана магарица и младо магаре со неа; одврзете ги и доведете Ми ги!
3 А ако некој ви рече нешто, кажете му дека Му се потребни на Господ, и веднаш ќе ги прати.“
4 А сето тоа стана за да се исполни кажаното преку пророкот, кој вели:
5 „Кажете ѝ на ќерката Сионова: ете, твојот цар доаѓа кај тебе кроток и седи на магарица и младо магаре, син на подјаремница.“
6 Учениците отидоа и направија така, како што им беше заповедал Исус.
7 Ги доведоа магарицата и младото магаре и ги кладоа одозгора алиштата свои, и Тој седна над нив.
8 А мнозина од народот ги постилаа по патот облеките свои; други, пак, сечеа гранки од дрвјата и ги постилаа по патот;
9 а народот што врвеше пред Него и по Него, викаше велејќи: „Осана на Синот Давидов! Благословен е Оној што доаѓа во името Господово! Осана во висините!“
10 И кога влезе во Ерусалим, целиот град се раздвижи, велејќи: „Кој е овој?“
11 А народот говореше: „Овој е Исус, пророкот од Назарет галилејски.“
12 И влезе Исус во храмот Божји и ги истера сите што продаваа и купуваа во храмот, ги растури масите на менувачите и столовите на оние што продаваа гулаби,
13 и им рече: „Напишано е: ‚Домот Мој нека се нарече дом за молитва‘, а вие го направивте разбојничка пештера.“
14 И дојдоа кај Него во храмот куци и слепи, и Тој ги излекува.
15 А првосвештениците и книжниците, кога ги видоа чудата што ги направи, и слушајќи ги децата како викаат во храмот и велат: „Осана на Давидовиот Син!“, негодуваа,
16 и му рекоа: „Слушаш ли што велат тие?“ А Исус им рече: „Да! Зар никогаш не сте читале: ‚Од устата на новороденчиња и од доенчиња Ти си приготвил пофалба?‘“
17 И кога ги остави, излезе надвор од градот, во Витанија, и таму преноќи.
18 А утредента, враќајќи се во градот, огладне;
19 и виде покрај патот смоква, па отиде до неа; откако не најде на неа ништо освен лисја, рече: „Од сега да нема плод на тебе довека!“ И смоквата веднаш се исуши.
20 Штом го видоа тоа, учениците се зачудија и рекоа: „Како веднаш се исуши смоквата!“
21 А Исус им одговори и рече: „Вистина, ви велам: ако имате вера и не се посомневате, не само тоа што стана со смоквата ќе го правите, туку, ако и на оваа планина ѝ речете – дигни се и фрли се в море, ќе биде.
22 И сѐ што ќе побарате во молитва со вера, ќе добиете.“
23 И кога дојде Тој во храмот и поучуваше, пристапија кон Него првосвештениците и старешините народни и рекоа: „Со каква власт го правиш тоа и кој Ти ја дал таа власт?“
24 А Исус им одговори и рече: „И Јас ќе ве прашам нешто. Па, ако Ми одговорите, и Јас ќе ви кажам со каква власт го правам ова.
25 Крштевањето Јованово од каде беше: од небото или од луѓето?“ А тие размислуваа меѓу себе и велеа: „Ако кажеме – од небото, ќе ни рече: ‚Па зошто не му поверувавте?‘
26 А ако речеме: – од луѓето, се плашиме од народот; зашто сите го сметаа Јован за пророк.“
27 И, одговарајќи Му на Исус, рекоа: „Не знаеме.“ А Тој им рече: „Ниту Јас не ви кажувам со каква власт го правам ова.“
28 „Што мислите за ова? Еден човек имаше два сина; па отиде кај првиот и му рече: ‚Сине, оди денес да работиш во моето лозје!‘
29 Тој одговори и рече: ‚Не сакам!‘ но потоа се покаја и отиде.
30 Отиде и кај вториот, и му го рече истото. Тој одговори и рече: ‚Ќе отидам, господаре.‘ Но не отиде.
31 Кој од двајцата ја исполни татковата волја?“ Му рекоа: „Првиот.“ Тогаш Исус им рече: „Вистина ви велам дека цариниците и блудниците пред вас ќе влезат во царството Божјо:
32 зашто дојде кај вас Јован по патот на праведноста и вие не му поверувавте, а цариниците и блудниците му поверуваа; вие, пак, иако видовте, не се предомисливте отпосле за да му поверувате.“
33 „Чујте друга парабола! Беше еден човек домаќин, кој насади лозје, го загради со плот, ископа во него бунар, направи кула и, откако им го предаде на лозарите, си отиде.
34 И кога наближи времето за берба, тој ги испрати кај лозарите своите слуги за да ги земат плодовите негови.
35 Но, лозарите, ги фатија неговите слуги, едниот го претепаа, другиот го убија, а третиот со камења го засипаа.
36 Тој повторно испрати други слуги, повеќе од првите; но и со нив постапија исто.
37 Најпосле го испрати кај нив својот син, велејќи: ‚Ќе се засрамат од син ми.‘
38 Но лозарите, штом го видоа син му, си рекоа меѓу себе: ‚Овој е наследникот; ајде да го убиеме и да го присвоиме наследството негово.‘
39 Па, го фатија, го изведоа надвор од лозјето и го убија.
40 Кога ќе дојде господарот на лозјето, што ќе им направи на тие лозари?“
41 Му одговорија: „Злосторниците жестоко ќе ги погуби, а лозјето ќе го даде на други лозари што ќе му ги даваат плодовите навреме.“
42 А Исус им рече: „Зар никогаш не сте читале во Писмата: ‚Каменот што го отфрлија ѕидарите, стана камен темелник: тоа е од Господ и чудесно е во очите наши.‘
43 Затоа ви велам дека царството Божјо ќе биде земено од вас и ќе се даде на народ што ги принесува неговите плодови.
44 И кој падне врз тој камен, ќе се разбие; а врз кого тој ќе падне, ќе го здроби.“
45 И слушајќи ги Неговите параболи, првосвештениците и фарисеите разбраа дека говори за нив,
46 па настојуваа да Го фатат; но се плашеа од народот, зашто Го сметаа за пророк.