1 И одговарајќи, Исус пак им говореше во параболи и рече:
2 „Царството небесно прилега на еден цар, кој направи свадба за својот син.
3 И ги испрати своите слуги да ги повикаат поканетите на свадба; а тие не сакаа да дојдат.
4 Повторно испрати други слуги и им рече: кажете им на поканетите: ‚Ете, приготвив јадење; јунците мои и сѐ што е угоено се заклани, и сѐ е готово; дојдете на свадбата!‘
5 Но тие го пренебрегнаа тоа и си отидоа: едни на нива, други по трговијата своја;
6 а останатите, пак, ги фатија неговите слуги, ги исмејаа и ги убија.
7 Штом чу за тоа царот, се налути, испрати своја војска и ги погуби убијците и им го запали нивниот град.
8 Тогаш им рече на слугите свои: ‚Свадбата е готова, но поканетите не беа достојни.
9 Затоа одете по крстопатите и колкумина ќе најдете, поканете ги на свадба!‘
10 И излегоа слугите по патиштата, ги собраа сите што ги најдоа – и лоши и добри; и се наполни свадбениот дом со гости.
11 Кога влезе царот да ги види гостите, забележа еден необлечен во свадбена облека.
12 Па му рече: ‚Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена облека?‘ А тој молчеше.
13 Тогаш царот им рече на слугите: ‚Врзете му ги рацете и нозете, земете го и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби!‘
14 зашто, мнозина се повикани, а малкумина избрани.“
15 Тогаш фарисеите отидоа и се советуваа како да Го фатат во некој збор.
16 И ги испраќаа кај Него своите ученици, заедно со некои Иродовци, кои Му говореа: „Учителе, знаеме дека си вистинит и навистина ги учиш луѓето на патот Божји, и не се плашиш од никого, зашто не гледаш кој е кој;
17 затоа кажи ни; што мислиш: треба ли да се дава данок на царот или не?“
18 Но Исус го проѕре лукавството нивно и рече: „Што Ме искушувате, лицемери?
19 Покажете Ми ја даночната пара.“ Тие Му донесоа еден денариј.
20 И им рече: „Чиј е овој лик и натпис?“
21 Тие одговорија: „На царот.“ Тогаш им рече: „Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!“
22 И штом го чуја тоа, тие се восхитија и откако го оставија, си отидоа.
23 Во истиот ден пристапија кон Него и садукеите, кои велат дека нема воскресение, и Го прашаа,
24 говорејќи: „Учителе, Мојсеј рече: ‚Ако умре некој без деца, тогаш брат му нека ја земе жената негова и нека му подигне потомство на својот брат!‘
25 Кај нас имаше седуммина браќа; првиот се ожени и умре; па, бидејќи немаше пород, ја остави жената своја на брата си;
26 исто така направи и вториот, и третиот, сѐ до седмиот;
27 а по сите нив умре и жената.
28 При воскресението, на кого од седуммината ќе биде таа жена, бидејќи со сите живеела?“
29 Исус им одговори и рече: „Се лажете, зашто не ги познавате Писмата, ниту силата Божја;
30 зашто при воскресението луѓето ниту се женат, ниту се мажат, туку се како ангели Божји на небото.
31 А за воскресението на мртвите, не сте ли читале што ви рекол Бог, велејќи:
32 ‚Јас сум Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов.‘ Бог не е Бог на мртвите, туку на живите.“
33 И народот, слушајќи го тоа, се восхитуваше на Неговата наука.
34 Кога фарисеите слушнаа дека ги замолчи садукеите, се собраа заедно.
35 И еден од нив, законик, искушувајќи Го, запраша и рече:
36 „Учителе, која заповед е најголема во Законот?“
37 А Исус му одговори: „ ‚Возљуби Го Господа, својот Бог, со сето свое срце, и со сета своја душа, и со сиот свој разум;‘
38 тоа е прва и најголема заповед;
39 а втората е слична на неа: ‚возљуби го својот ближен како себеси!‘
40 На тие две заповеди се држат целиот Закон и Пророците.“
41 И кога се собраа фарисеите, Исус ги праша
42 и рече: „Што мислите за Христос? Чиј син е Тој?“ Му одговорија: „Давидов.“
43 Им рече: „Како тогаш Давид, преку Духот Го нарече Господ, велејќи:
44 ‚Му рече Господ на Мојот Господ: Седи од Мојата десна страна, додека не ги положам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои.‘
45 И така, ако Давид Го нарече Господ, како тогаш може Тој да Му е син?“
46 И никој не можеше да Му одговори ниту збор, и од тој ден никој веќе не се осмели да Го праша.