37 И кога ги поведе со себе Петар и двајцата Заведееви синови, се натажи и почна да тагува.
38 Тогаш Исус им рече: „Смртно е нажалена Мојата душа; останете тука и бидете будни со Мене!“
39 Оддалечувајќи се малку, падна на лицето свое; се молеше и говореше: „Оче Мој, ако е можно, нека Ме одмине оваа чаша; но, не како Јас што сакам, туку како Ти.“
40 Па дојде кај учениците и ги затече како спијат, и му рече на Петар: „Толку ли не можевте еден час да останете со Мене будни!?
41 Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.“
42 Пак и по втор пат отиде и се помоли, говорејќи: „Оче Мој, ако не може да ме одмине оваа чаша без да ја пијам, нека биде волјата Твоја!“
43 Кога дојде, пак ги најде како спијат, зашто очите им беа натежнале.