1 Yna atebodd Soffar y Naamathiad:
2 “Yn awr, fe'm cynhyrfir i ateb;am hynny atebaf ar frys.
3 Clywais gerydd sy'n fy nifrïo;y mae cynnwrf fy meddwl yn fy ngorfodi i ateb.
4 Onid wyt yn gwybod hyn? o'r dechrau,er pan osodwyd pobl ar y ddaear,
5 byr yw gorfoledd y drygionus,ac am gyfnod yn unig y pery llawenydd yr annuwiol.
6 Er i'w falchder esgyn i'r uchelder,ac i'w ben gyffwrdd â'r cymylau,
7 eto derfydd am byth fel ei dom ei hun,a dywed y rhai a'i gwelodd, ‘Ple mae ef?’