1 “Am hyn hefyd y mae fy nghalonyn cynhyrfu,ac yn llamu o'i lle.
2 Gwrandewch ar daran ei lais,a'r atsain a ddaw o'i enau.
3 Y mae'n ei yrru ar draws yr wybren,ac yn gyrru ei fellt i gilfachau'r byd.
4 Ar eu hôl fe rua;tarana â'i lais mawr,ac nid yw'n eu hatalpan glywir ei lais.
5 Tarana Duw yn rhyfeddol â'i lais;gwna wyrthiau, y tu hwnt i'n deall.
6 Fe ddywed wrth yr eira, ‘Disgyn ar y ddaear’,ac wrth y glaw a'r cawodydd, ‘Trymhewch’.
7 Y mae pob un yn cael ei gau i mewn,a phopeth a wnânt yn cael ei atal.
8 Â'r anifeiliaid i'w ffeuau,ac aros yn eu gwâl.
9 Daw'r corwynt allan o'i ystafell,ac oerni o'r tymhestloedd.
10 Daw anadl Duw â'r rhew,a rhewa'r llynnoedd yn galed.
11 Lleinw'r cwmwl hefyd â gwlybaniaeth,a gwasgara'r cwmwl ei fellt.
12 Gwibiant yma ac acw ar ei orchymyn,i wneud y cyfan a ddywed wrthynt,dros wyneb daear gyfan.
13 “Gwna hyn naill ai fel cosb,neu er mwyn ei dir, neu mewn trugaredd.
14 “Gwrando ar hyn, Job;aros ac ystyria ryfeddodau Duw.
15 A wyt ti'n deall sut y mae Duw yn trefnu,ac yn gwneud i'r mellt fflachio yn ei gwmwl?
16 A wyt ti'n deall symudiadau'r cymylau,rhyfeddodau un perffaith ei wybodaeth?
17 Ti, sy'n chwysu yn dy ddilladpan fydd y ddaear yn swrth dan wynt y de,
18 a fedrit ti, fel ef, daenu'r wybren,sy'n galed fel drych o fetel tawdd?
19 Dywed wrthym beth i'w ddweud wrtho;oherwydd y tywyllwch ni allwn ni drefnu'n hachos.
20 A ellir dweud wrtho, ‘Yr wyf fi am lefaru’,neu fynegi iddo, ‘Y mae hwn am siarad’?
21 “Ond yn awr, ni all neb edrych ar y goleunipan yw'n ddisglair yn yr awyr,a'r gwynt wedi dod a'i chlirio.
22 Disgleiria o'r gogledd fel aur;o gwmpas Duw y mae ysblander ofnadwy.
23 Ni allwn ni ganfod yr Hollalluog,y mae'n fawr ei nerth;yn ei farn a'i gyfiawnder ni wna gam.
24 Am hyn, y mae pawb yn ei ofni,a phob un doeth yn edrych ato.”