1 Aeth Job ymlaen â'i ddadl, gan ddweud:
2 “Cyn wired â bod Duw yn fyw, a droes o'r neilltu fy achos,a'r Hollalluog, a wnaeth fy einioes yn chwerw,
3 tra bydd anadl ynof,ac ysbryd Duw yn fy ffroenau,
4 ni chaiff fy ngenau lefaru twyll,na'm tafod ddweud celwydd!
5 Pell y bo imi ddweud eich bod chwi'n iawn!Ni chefnaf ar fy nghywirdeb hyd fy marw.
6 Daliaf yn ddiysgog at fy nghyfiawnder,ac nid yw fy nghalon yn fy ngheryddu am fy muchedd.
7 “Bydded fy ngelyn fel y drygionus,a'm gwrthwynebwr fel y twyllodrus.
8 Oherwydd pa obaith sydd i'r annuwiol pan dorrir ef i lawr,a phan gymer Duw ei einioes oddi arno?
9 A wrendy Duw ar ei gripan ddaw gofid iddo?
10 A yw ef yn ymhyfrydu yn yr Hollalluog?A eilw ef ar Dduw yn gyson?
11 Dysgaf chwi am allu Duw,ac ni chuddiaf ddim o'r hyn sydd gan yr Hollalluog.
12 Yn wir yr ydych chwi i gyd wedi ei weld eich hunain;pam, felly, yr ydych mor gwbl ynfyd?
13 “Dyma dynged y drygionus oddi wrth Dduw,ac etifeddiaeth y gormeswr gan yr Hollalluog:
14 os yw ei blant yn niferus, y cleddyf fydd eu rhan,ac ni ddigonir ei hiliogaeth â bwyd.
15 Y rhai a edy ar ei ôl, fe'u cleddir o bla,ac ni wyla'u gweddwon amdanynt.
16 Er iddo bentyrru arian fel llwcha darparu dillad fel clai,
17 er iddo ef eu darparu, fe'u gwisgir gan y cyfiawn,a'r diniwed a ranna'r arian.
18 Y mae'n adeiladu ei dŷ fel y pryf copyn,ac fel y bwth a wna'r gwyliwr.
19 Pan â i gysgu, y mae ganddo gyfoeth,ond ni all ei gadw;pan yw'n agor ei lygaid, nid oes ganddo ddim.
20 Daw ofnau drosto fel llifogydd,a chipia'r storm ef ymaith yn y nos.
21 Cipia gwynt y dwyrain ef, a diflanna;fe'i hysguba o'i le.
22 Hyrddia arno'n ddidrugaredd,er iddo ymdrechu i ffoi o'i afael.
23 Cura'i ddwylo arno,a'i hysio o'i le.”