12 “Er i ddrygioni droi'n felys yn ei enau,a'i fod yntau am ei gadw dan ei dafod,
13 ac yn anfodlon ei ollwng,ond yn ei ddal dan daflod ei enau,
14 eto y mae ei fwyd yn ei gyllayn troi'n wenwyn asb iddo.
15 Llynca gyfoeth, ac yna'i chwydu;bydd Duw'n ei dynnu allan o'i fol.
16 Sugna wenwyn yr asb,ac yna fe'i lleddir gan golyn gwiber.
17 Ni chaiff weld ffrydiau o olew,nac afonydd o fêl a llaeth.
18 Dychwel ffrwyth ei lafur heb iddo elwa arno;er cymaint ei enillion, ni chaiff eu mwynhau.