17 Canys heb reswm y mae'n fy nryllio,ac yn amlhau f'archollion yn ddiachos.
18 Nid yw'n rhoi cyfle imi gymryd fy anadl,ond y mae'n fy llenwi â chwerwder.
19 “Os cryfder a geisir, wele ef yn gryf;os barn, pwy a'i geilw i drefn?
20 Pe bawn gyfiawn, condemniai fi â'm geiriau fy hun;pe bawn ddi-fai, dangosai imi gyfeiliorni.
21 Di-fai wyf, ond nid wyf yn malio amdanaf fy hun;yr wyf yn ffieiddio fy mywyd.
22 Yr un dynged sydd i bawb; am hynny dywedafei fod ef yn difetha'r di-fai a'r drygionus.
23 Os dinistr a ladd yn ddisymwth,fe chwardd am drallod y diniwed.