14 Und wo yr hinhaut, waxt kain Gras meer, und wem yr einschliesst, der bleibt drinn.
15 Reibt er üns s Wasser zue, verdürrt allss, doch reisst yr d Schleusn auf, dann güsst s.
16 Er sötzt si durch, waiß s, wie yr s anfangt. Was irrt und irrfüert, baids ist sein.
17 Aynn Raatgöbn macht zo n lösstn Drök er; wer Herrscher war, ist ietz ayn Narr.
18 Er nimmt ien Orthabung yn Künig; als Bsaessn wandernd s gfösslt furt.
19 Entwürdigt werdnd durch iem gar Priester; und Gwäpplte dyrlöbnd ienn Fall.
20 Die wo si auskennt habnd, verschwaigt yr; wer Raat gwisst haat, dönn laasst yr irrn.