Dyr Hieb 24 BAI

1 Zwö haat dyr Allmächtig Täg nit für d Abraitt eingrichtt? Wartetnd dennert so vil voller Sennsucht daa drauf!

2 Marchschindder, Vihraauber, Ruechn gaeb s, dös wärnd so Fäll!

3 Ösln yn Waisn stelnd s, s Rind werd yn Witibn pfönddt, pfui!

4 Arme habnd gar kain Recht; wer nix ist, werd aau nix meer.

5 Räckern wie Ösln tuend s; s glangt hint und vorn nit für s Löbn. Schaun müessnd s waiß grad wo, wie s iene Kinder sat kriegnd.

6 Ärnterleut seind s eyn n Feld; Börl brocken ist halt ien Broot, aber bei fremde Leut. Fräfler und gotloos seind die.

7 Gwand habnd s kains bei dyr Nacht, Döckenn glei zwaimaal schoon nit.

8 Wäschlnaß seind s von n Rögn, wenn s von de Berg dyrher britscht. Wo sollnd s gar untersteen? Zfridm müessnd s sein mit aynn Föls.

9 Waisn, wenn s gmuetert werdnd, reissnd de Gotloosn wögg. Schoon de klainn Kinder gar nemend die Sauhundd als Pfand.

10 Ghadret diennd s bei dyr Ärn; nit aynmaal sängln laand s die.

11 Öl pressnd s, Wein trettnd s, aber dyrwischn tuend s nix.

12 Sterbete karchend, und s Bluet von de Gfallnen schreit auf. Zuegeen tuet s in dyr Stat. Dös ist yn n Herrgot allss wurst.

13 Liechtscheuhe geit s grad gnueg; ien Tag ist bei dyr Nacht. S Liecht wär dyr Herrgot gar? Lachen taetnd s, kaemst ien mit dönn!

14 Bricht aft sein Nachttag an, dann ist yn n Mörder sein Zeit. Wörloos und minst wennst bist, bist iem als Opfer grecht. Patsch!

15 Eebröcher tuend s ien naach, ien Waitz blüet bei dyr Nacht. 'Mi dyrwischt niemdd', maint der, höngt syr ayn Larfn vor s Gfris.

16 Einbröcher schätznd d Nacht; ist s aft Tag, flüchtnd s vor n Liecht.

17 D Finster ist iener Üecht; dö schröckt die nit, herentgögn!

18 Ös maintß, dann reisst s n furt, Fluech senkt auf s Uedl si. Sauber sein Schnabl bleibt, iemaals aynn Weinberg zo n Habn.

19 Wie d Sunn önn Schnee wöggbrennt, schnappt syr önn Sünder aft d Höll.

20 D Mueter verlaugnt n, und d Würm habnd ayn Föstzeit an iem. Niemets gedenkt ob iem, wie wenn ayn Baaum zammkracht. Aus!

21 Wer Weiber aane Kindd ausnimmt und Häusl schlaicht, Witibn in n Rögn steen laasst, dönn gäng s yso?

22 Nän, dyr Herr stützt die non, richtt s non gar auf, wenn ains stolpt!

23 Die laasst yr sicher löbn, wacht und haat Acht auf ienn Wög.

24 Freilich, mit dene aau, nimmt s iewet grad so ayn End. Aau die werdnd wöggetgrafft, netty wie Ehern eyn n Feld.

25 Sagtß blooß, s wär nit yso! Dönn mech i seghn, der wo Lugn mi straafft. Freilich, dann höbet sofort mi i staet!"

Kapitel

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42