11 Und sein Rued liess enk dyrkemmen; schröcken taettß enk, däßß enk beutlt.
12 Gee, was mechtß mit dene Mörksprüch; dös seind Trümpff, wo niemer stöchend.
13 Göbtß ayu Rue ietz, ietz will i rödn! Kimmt s, wie s kimmt, dös ist myr gleich ietz.
14 Soll i öngstlich auf mein Löbn schaugn? Nän, i sötz allss auf ain Kartn!
15 Wenn dyr Herrgot mi aft toetigt, bittschoen, sollt yr, doch i wör mi.
16 I glaaub eender, dös spricht für mi; maintß, däß Fräfler dös grad pröblnd?
17 Mörktß ietz auf, was i zo n Sagn haan; wie dös i segh, nemtß enk z Hertzn!