18 Ös maintß, dann reisst s n furt, Fluech senkt auf s Uedl si. Sauber sein Schnabl bleibt, iemaals aynn Weinberg zo n Habn.
19 Wie d Sunn önn Schnee wöggbrennt, schnappt syr önn Sünder aft d Höll.
20 D Mueter verlaugnt n, und d Würm habnd ayn Föstzeit an iem. Niemets gedenkt ob iem, wie wenn ayn Baaum zammkracht. Aus!
21 Wer Weiber aane Kindd ausnimmt und Häusl schlaicht, Witibn in n Rögn steen laasst, dönn gäng s yso?
22 Nän, dyr Herr stützt die non, richtt s non gar auf, wenn ains stolpt!
23 Die laasst yr sicher löbn, wacht und haat Acht auf ienn Wög.
24 Freilich, mit dene aau, nimmt s iewet grad so ayn End. Aau die werdnd wöggetgrafft, netty wie Ehern eyn n Feld.