11 Ietz mecht enk i öbbs sagn, was wol dyr Herrgot tuet; was dyr Allmächtige denkt, gaa i sagn.
12 Ös habtß is selber gseghn; was sollt drum enker Gschmäz?
13 Yso geet s bei de Fräfler; dös haat yr ien zuegschribn:
14 Mügnd s Sün aau gnueg grad habn, die gaand ien allsand falln. Und wer non überbleibt, der bangt um s Broot.
15 Ain kemmend aus villeicht, doch packt s de Pest dyrnaach. Und d Weiber von de Kinder tuend si nit abhin drum.
16 Daa kan yr Zeug zammkräuln, ob s Gwand, ob s Silber ist:
17 Er mag dyr Kaaufman sein - habn tuet yr nix! Dyr Grechte zieght s aft an; und s Geld, wer krieget s sünst?!