10 Men når mannen døyr, ¬er det ute med han,går mennesket bort, ¬kvar finst det då?
11 Som vatnet renn ut or sjøen,som elva minkar og turkar ut,
12 såleis ligg mannen ¬og står ikkje opp;han vaknar ikkje ¬så lenge himmelen er til;ingen vekkjer han or svevnen.
13 Gjev du ville gøyma megog halda meg løynd i dødsrikettil vreiden din går over!Gjev du ville setja ¬eit tidsmål for megog så atter koma meg i hug!
14 Kunne ein som er død, få liv,då ville eg halda ut i stridentil det kom avløysing for meg.
15 Då skulle du ropa på meg ¬og få svar,du skulle lengta ¬etter din skapning.
16 Då skulle du telja kvart steg ¬eg tek,og ikkje akta på mi synd.