1 Ingen er vel så vågalat han torer ¬terga krokodillen.Kven kunne stå seg mot han?
2 – Kven gav meg noko fyrst,så eg laut gje han att?Alt under himmelen er mitt. –
3 Eg vil ikkje teia ¬om krokodillens lemer,kor sterke dei er, ¬og kor fint dei er bygde.
4 Kven kan få hol ¬på hans ytre hameller trengja igjennom ¬hans doble panser?
5 Kven torer opna gapet på han?Hans tenner vekkjer redsle.
6 På ryggen har han rader ¬av skjold,godt attlatne som med segl.
7 Tett ligg det eine ¬innåt det andre,ikkje ein pust kjem inn ¬mellom dei.
8 Skjolda heng fast i hop,dei grip inn i kvarandre ¬og kan ikkje skiljast.
9 Når han nys, blinkar eit ljos,augo hans strålar ¬som morgonroden.
10 Logande eld fer ut or hans gap,det sprutar gneistar frå det.
11 Or naseborene kjem det røyksom frå ei oppheta, ¬kokande gryte.
12 Pusten hans set kol i brann,ein loge står ut or hans gap.
13 Stor styrke har han i nakken,og redsla hoppar føre han.
14 Valkane under halsen hans ¬er faste,dei sit som støypte ¬og rører seg ikkje.
15 Hjarta hans er fast som stein,som den nedste steinen i kverna.
16 Når han reiser seg, ¬må kjemper fæla,dei går frå sans og samling ¬av redsle.
17 Om sverdet råkar han, ¬bit det ikkje,og heller ikkje kastevåpen, ¬spyd eller pil.
18 Han aktar jern som var det stråog bronse som morkna tre.
19 Ei pil kan ikkje jaga han ¬på flukt,stein frå slyngja ¬er som halmstrå for han.
20 Ei klubbe ¬reknar han òg for halm,han berre ler ¬åt susande kastespyd.
21 Under buken ¬har han kvasse taggar,som ein treskjeslede ¬lagar han far i gjørma.
22 Han set djupet i kok ¬som ei gryte,lèt havet skumma ¬som ein kjele med salve.
23 Bak han går det ein lysande stig,det ser ut ¬som om djupet har sølvhår.
24 Hans make finst ikkje ¬her på jord,skapt som han er utan reddhug.
25 Alt som er høgt, ¬ser han i auga,han er ein konge ¬over alle stolte dyr.