32 Og aldri laut ein framand liggjautfor mitt hus om natta;eg opna dørene for farande folk.
33 Har eg løynt mine synder ¬så som folk har for skikk,og gøymt mi skuld ved barmen,
34 av di eg var redd ¬for den store hopen,knust av vanvørdnad ¬frå ættefrendar,så eg heldt meg i ro ¬og ikkje gjekk ut?
35 Gjev einkvan ville høyra ¬på meg!Sjå, her er mi underskrift– lat Den Allmektige ¬svara meg!Gjev eg hadde det skrivetsom min motpart har sett opp!
36 Då skulle eg ta det på aksla,setja det som eit diadem ¬på mitt hovud!
37 Eg skulle svara han ¬for alle mine stegog møta han som ein fyrste.
38 Dersom min åker skrik ¬imot megog alle hans fòrer græt,