16 Strutsehoa slår lystig ¬med vengene,men flyg ikkje ¬som storken med sin fjørham.
17 Ho legg sine egg på marka,lèt sanden halda dei varme.
18 Ho gløymer ¬at ein fot kan krasa dei,at villdyra på marka ¬kan trø dei sund.
19 Hardt fer ho fram ¬med ungane sinesom om dei ikkje ¬var hennar eigne.Ho lèt seg ikkje tyngja av sutfor at strevet hennar ¬skal vera fåfengt.
20 For Gud har ikkje gjort ¬henne klok,og han har ikkje ¬gjeve henne vit.
21 Men når ho flaksar ¬opp i veret,skrattar ho åt hest og ryttar.
22 Er det du ¬som gjev hesten styrkeog pryder halsen hans ¬med faks?