19 а на третиот ден сами со рацете свои ја исфрлаа опремата на коработ.
20 Но, бидејќи во текот на многу дни не се појави ни сонце, ни ѕвезда, а беснееше и прилично голема бура, понатаму исчезнуваше секаква надеж дека ќе се спасиме.
21 И бидејќи веќе долго време не беа јадени, Павле застана сред нив и рече: „Луѓе, браќа, требаше да ме послушате и да не тргаме од Крит, и ќе ги избегневме овие маки и штети.
22 А сега ви советувам да бидете бодри, зашто ниедна душа од вас нема да загине, освен коработ.
23 Бидејќи ноќеска ми се јави ангелот од Бога, Чиј сум и Кому Му служам,
24 и рече: ‚Не плаши се, Павле, ти треба да излезеш пред царот; и ете, Господ ти ги дарува сите, што пловат со тебе.‘
25 Затоа, браќа, не плашете се, зашто Му верувам на Бога дека ќе се случи така, како што ми беше речено.